Το εθνικό φυσικό κεφάλαιο βορά της βαρειάς αιολικής βιομηχανίας
Αιγαίου πλους διδακτικός
Ο νυκτερινός πλους από τη Ραφήνα στις Κυκλάδες ή αντιστρόφως, είναι πολύ διδακτικός. Τη νύκτα η βιομηχανική τραγωδία της Νότιας Ευβοιας προσλαμβάνει γοητευτική μορφή. Αντικειμενικώς ειπείν, ό,τι λάμπει ή φωσφορίζει στο σκοτάδι, είναι ευχάριστο θέαμα για τα μάτια. Αλλά τα πανταχού παρόντα, παλλόμενα κόκκινα φώτα, που κυκλώνουν την Κάρυστο και τους λοιπούς οικισμούς της Καρυστίας, δεν είναι δυνατόν να προκαλέσουν ευχάριστα συναισθήματα.
Η πολιορκία του κόκκινου βιομηχανικού φωτός ! Αυτή είναι η νυκτερινή εικόνα του τοπίου της νότιας Εύβοιας, μετά τη βιομηχανοποίησή του. Βιομηχανοποίηση, που συντελέσθηκε και διαρκώς επιτείνεται, από την εγκατάσταση δεκάδων συστοιχιών ανεμογεννητριών (αιολικών πάρκων) μεγάλης κλίμακας, προκειμένου η Ελλάδα να συμβάλλει στη συγκράτηση του φαινομένου της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής, τις συνθήκες δημιουργίας του οποίου προκαλούν άλλοι .
Οσο για την εικόνα που εμφανίζει το ίδιο τοπίο στο φως της ημέρας, αλίμονο ! Το εμβληματικό όρος Οχη και οι υπώρειές του, απ΄άκρου εις άκρον, κατάφυτο με γιγαντιαία μεταλλικά «σπαράγγια», κατακερματισμένο από δρόμους και πυλώνες μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος.
Πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε με θλίψη, ότι η μεταμόρφωση της Ν. Εύβοιας σε «αιολική Πτολεμαϊδα» ήταν το αποτέλεσμα αγαστής σύμπνοιας της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας. Ένα χωροταξικό νομοθέτημα του 2008, για το οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διατείνεται ότι παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο, την βάπτισε «Περιοχή Αιολικής Προτεραιότητας», ενώ το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο δεν αντελήφθη ή δεν θέλησε να αντιληφθεί τις οδυνηρές συνέπειες μιάς τέτοιας «ονοματοδοσίας».
Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας θα επανέρχεται τακτικά στην Εύβοια και στην τραγική της τύχη, να δει τον δασοσκεπή της βορρά κατεστραμμένο από τις πυρκαϊές και τον κυκλαδικό της νότο όμηρο της αιολικής βιομηχανίας.
Αλλά το τραγικώτερο όλων είναι ότι όπως βαίνουν τα πράγματα, την ανωτέρω ζοφερή εικόνα του τοπίου της Νότιας Ευβοιας, κατά τε την νύκτα και την ημέρα, κινδυνεύουμε να την αντικρύσουμε σε ολόκληρο τον εθνικό χώρο. Φροντίζει γι αυτό ο έλληνας νομοθέτης.
Η σκανδαλώδης νομοθετική προνομία, την οποίαν απολαύει η βιομηχανία του ανέμου, δηλαδή η θεσμική δυνατότητα που της δίδεται, να αναπτύσσεται αναλώμασι του εθνικού φυσικού κεφαλαίου, έχει συνοπτικώς ως εξής : της έχουν δοθεί βουνά και νησιά. Της έχουν δοθεί δάση και αναδασωτέες εκτάσεις. Της έχει δοθεί «στο πιάτο» το ελληνικό τμήμα του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου, γνωστού ως «Νατούρα 2000». Αυτήν την ώρα που ομιλούμε, θεσμοθετείται η παράδοση τμημάτων του Αιγαίου στα λεγόμενα υπεράκτια, άλλως θαλάσσια αιολικά πάρκα. Είναι η γαλάζια παραλλαγή της αποκαλούμενης «πράσινης» ενέργειας.
Ούτε οι ακτές της χώρας γλύτωσαν ! Με δύο-τρία νομοθετήματα υποβιβάσθηκαν, από δομικό στοιχείο του εθνικού φυσικού κεφαλαίου και δημόσιο κοινόχρηστο αγαθό, σε «οικόπεδα διά πάσαν χρήσιν». Μοιραίως λοιπόν, παραδόθηκαν κι αυτές στους αιολικούς επενδυτές, στους οποίους επιτρέπεται να κατασκευάζουν «αποβατικές» λιμενικές εγκαταστάσεις, σε οποιαδήποτε ακτή της χώρας, εάν αυτό εξυπηρετεί τις αιολικές επενδύσεις τους.
Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας έχει επανειλημμένως στηλιτεύσει τη διαχρονική εμμονή του έλληνα νομοθέτη, να θεωρεί τις ακτές της χώρας ως ανήκουσες στην ιδιωτική περιουσία του Κράτους και να τις μεταχειρίζεται κατά το δοκούν.
Τις συνέπειες της ανωτέρω «περί λιμενικών διευκολύνσεων» της βιομηχανίας του ανέμου νομοθεσίας, νοιώθει ήδη «στο πετσί της» η Ανδρος, αυτό το εντελώς εκπληκτικό νησί των Κυκλάδων, το οποίο όπως ακριβώς και η Εύβοια, συνοψίζει τη συγκλονιστική, αισθητικής τάξεως αντίθεση, του νησιωτικού προς το ηπειρωτικό τοπίο της χώρας.
Μία παραλία της, στο νότιο τμήμα που «βλέπει» την Τήνο, θυσιάσθηκε ήδη για τις ανάγκες «απόβασης» ανεμογεννητριών. Τον ίδιο κίνδυνο διατρέχει και μίαν άλλη παραλία της, ευρισκόμενη στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού, της οποίας το φυσικό κάλλος δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε καν από την ποίηση. Ο περίφημος, ο αγέρωχος «Ζόρκος»! Ένα οικοσύστημα ζωτικό για το βιογεννετικό απόθεμα της Ανδρου, που γι΄αυτόν τον λόγο απολαύει αυστηρής προστασίας από το ειδικό χωροταξικό καθεστώς του νησιού.
Κι όμως! Ο Ζόρκος σχεδιάζεται να γίνει λιμένας υποδοχής των εκατοντάδων ανεμογεννητριών, που πρόκειται να εγκατασταθούν σε ολόκληρο το βόρειο τμήμα του νησιού και να «ευβοιοποιήσουν» το τοπίο του. Υβρις.
Και εάν αναλογισθούμε τον ισχύοντα ενεργειακό σχεδιασμό, η εφαρμογή του οποίου προϋποθέτει/συνεπάγεται την εγκατάσταση εκατοντάδων ανεμογεννητριών σε κάθε νησί, θα αντιληφθούμε αμέσως τον συστημικό κίνδυνο που διατρέχει αυτό, το οποίο οι έλληνες ονόμασαν «Αιγαίο», ίσως το πιό υπέροχο μικρο-αρχιπέλαγος του πλανήτη.
Εάν η θυσία του εθνικού φυσικού κεφαλαίου είναι το τίμημα για την προώθηση της λεγόμενης «πράσινης» ενέργειας και των παραλλαγών της, τότε δεν χρειάζεται να εισέλθουμε στη συζήτηση περί του οφέλους της. Αλλωστε το διαφημιζόμενο ως όφελός της, παραμένει αναπόδεικτο μέχρι σήμερα. Ουδείς μας πληροφορεί, παραδείγματος χάριν, για τις ασύλληπτες ποσότητες ενέργειας και τις συνακόλουθες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, τις οποίες απαιτεί η διαδικασία εξόρυξης των πρώτων υλών, κατασκευής, μεταφοράς, εγκατάστασης, συντήρησης, αποξήλωσης, εκ νέου μεταφοράς και διαχείρισης της ως αποβλήτου, μίας ανεμογεννήτριας, ώστε να είμεθα σε θέση να προβούμε σε περιβαλλοντικό ισολογισμό.
Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας καλεί την ελληνική Πολιτεία να ξανασκεφθεί τον ενεργειακό σχεδιασμό της, προκειμένου να διαφυλάξει το εθνικό φυσικό κεφάλαιο, το οποίο παραμένει ακόμη το μοναδικό κεφάλαιο της χώρας, που ευρίσκεται σε πλήρη επάρκεια.
9 Δεκεμβρίου 2021
Γιώργος Χριστοφ. Χριστοφορίδης
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ
