ΑΠΟΨΕΙΣ - Save Andros

Ελεύθερες και αγέρωχες ανεμογεννήτριες

Wed, 23 Mar 2022 12:45:31 +0000

Καρπενήσι Ιούνιος 2021, κεντρική πλατεία. Μόλις έχει λήξει το πρώτο σκληρό lockdown. Οι ντόπιοι κοιτούν αποσβολωμένοι, καμιά 30αριά μέλη αριστερών συλλογικοτήτων, που διαδηλώνουν ενάντια στις ανεμογεννήτριες στα Άγραφα, απαιτώντας «ελεύθερα αγέρωχα βουνά». Στην πόλη δεν έχει πατήσει ξένος επί μήνες. Οι 30 σύντροφοι είναι ένα μικρό μπλοκ, από τους 200 «αγωνιστές» που καλέστηκαν από την «Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην Πράσινη Ανάπτυξη και στα Αιολικά στα Άγραφα» και έφτασαν «οργανωμένα» για τον «οργανωμένο» αγώνα τους. Μέλη συλλογικοτήτων από κάθε περιοχή της χώρας, πορεύονται σαν αντάρτικο σώμα στη ράχη του βουνού. Το πανό στην προμετωπίδα της πορείας γράφει: «Λεηλατούν τα Άγραφα για τα κέρδη των μονοπωλίων. Απαιτούμε φτηνό ρεύμα για τον λαό». Το πάθος για την ελευθερία των παρθένων βουνών, και το μίσος για τις ανεμογεννήτριες, ήταν ανεξάντλητο και δυσεξήγητο. Βλέπαμε τις συλλογικότητες να εκδράμουν οργανωμένα στις βουνοκορφές και πιστεύαμε ότι ήταν ιδεοληπτικοί, κολλημένοι και στρατευμένοι. Τώρα μπορούμε να το πούμε ελεύθερα. Μας έπιασαν στον ύπνο σαν τις μωρές παρθένες. Δεν ήταν το πάθος αυτό που κινητοποιούσε τα αριστερά και οικολογικά αντάρτικα εναντίον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ήταν το τερατώδες σχέδιο πως θα μείνει η Ελλάδα και η Ευρώπη όμηροι της εξάρτησής τους από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Ρωσίας. Τα ρούβλια που έπεσαν στις δυτικές κοινωνίες και παρήγαγαν τόνους αντιδυτικής και αντιευρωπαϊκής προπαγάνδας χρηματοδότησαν και οργανώσεις που έκαναν κανονικό πόλεμο στις ΑΠΕ αναφέρουν βρετανικά μέσα ενημέρωσης όπως το ΒΒC, η Daily Mail. Εξηγούν πως την τελευταία δεκαετία φούντωσε αυτός ο ακτιβισμός. Η Daily Mail παραθέτει μια δήλωση του πρώην γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ. Ο Άντερς Φογκ Ράσμουσεν λέει κατά την ομιλία του στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 2014: «Συνάντησα συμμάχους που μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι η Ρωσία, ως μέρος των εξελιγμένων επιχειρήσεων πληροφόρησης και παραπληροφόρησης, συμμετείχε ενεργά με τις λεγόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις – περιβαλλοντικές οργανώσεις που εργάζονται κατά του σχιστολιθικού αερίου – ώστε να διατηρήσει την ευρωπαϊκή εξάρτηση από το εισαγόμενο ρωσικό αέριο». Η «Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην Πράσινη Ανάπτυξη και στα Αιολικά στα Άγραφα» που είχε δημιουργηθεί μετά από «πρωτοβουλία, συλλογικοτήτων, πολιτικών χώρων και κατοίκων» μας προέτρεπε να διαλέξουμε πλευρά! «Θα αφήσουμε μια ολόκληρη ζωογόνα παρθένα περιοχή και τα αγαθά που προσφέρει να καταστραφούν; Θα αφήσουμε να γίνουν έργα “αρπαχτές”, με ανεπαρκείς περιβαλλοντικές μελέτες ώστε να πάρουν τις επιδοτήσεις τα αρπαχτικά και να φύγουν με μισοτελειωμένα έργα; Θα αφήσουμε να γίνουν τα βουνά μας σκουπιδότοπος παρατημένων ανεμογεννητριών; Θα αφήσουμε να μετατρέψουν τα ποτάμια και τα ρέματα σε κανάλια ελεγχόμενης ροής, σε βαλτότοπους και ξεραμένες κοίτες με ότι αυτό συνεπάγεται για το οικοσύστημα και την παροχή νερού; Και όλα αυτά προς όφελος ποιανού; Για να βγάζουν κέρδος οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που λυμαίνονται την ενέργεια και το περιβάλλον, για να είναι η ενέργεια στα χέρια λίγων και προσανατολισμένη στο κέρδος και όχι την κάλυψη των λαϊκών κοινωνικών αναγκών με περιβαλλοντική και οικολογική ισορροπία»… Ότι όλοι αυτοί έσυραν τη χώρα στη λάθος πλευρά το ξέρουμε. Αν αυτό έγινε «δωρεάν» πιθανόν δεν θα το μάθουμε. Αλλά ποιος φταίει που ο λαός σήμερα δεν έχει φθηνό ρεύμα μην το κρατάμε μυστικό. Κατερίνα Γαλανού Πηγή: www.liberal.gr

Το άρθρο Ελεύθερες και αγέρωχες ανεμογεννήτριες εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Γιώργος Δαρδανός: Τα Κυκλώπεια Τείχη της Άνδρου καταστρέφονται

Tue, 17 Nov 2020 15:24:51 +0000

Τα μοναδικά στον κόσμο Κυκλώπεια Τείχη της Άνδρου χρειάστηκαν αμέτρητες εργατοώρες από τιμημένα Ανδριώτικα χέρια για να χτιστούν και να φτάσουν στις μέρες μας ως τεράστια πολιτιστική κληρονομιά. Αυτά μέσα στους αιώνες στέκονται ακοίμητοι φρουροί της γαλήνης του τόπου αναμένοντας κάποτε να αναγνωριστεί η μοναδικότητά τους. Όμως την ιστορική και αρχαιολογική αξία τους ελάχιστοι Ανδριώτες δυστυχώς γνωρίζουν ενώ οι περισσότεροι απλά αδιαφορούν. Σήμερα, χωρίς αιδώ, χωρίς ίχνος τοπικής και εθνικής συνείδησης και χωρίς να συνειδητοποιούμε την τεράστια ευθύνη που μας βαρύνει για την διατήρηση της ιδιαίτερης πολιτιστικής κληρονομιάς μας, τα αφήσαμε έρμαια στην καταστρεπτική διάθεση των «εργολάβων» των ανεμογεννητριών. Ποιος επιτέλους θα αναλάβει την ευθύνη για τις καταστροφές που έχουν γίνει στα τείχη και ποιος θα αναλάβει την προστασία τους στο μέλλον; Το Υπουργείο Πολιτισμού; Το Κ.Α.Σ.; Οι πολιτιστικοί σύλλογοι του νησιού μας; Οι κάτοικοι της Άνδρου στο σύνολό τους; Ο Έπαρχος; Το Δημοτικό Συμβούλιο; – Ο Δήμαρχος εξαιρείται για ευνόητους σε όλους μας λόγους! Ας αναλογιστούν όλοι τις μεγάλες ευθύνες τους.

Το άρθρο Γιώργος Δαρδανός: Τα Κυκλώπεια Τείχη της Άνδρου καταστρέφονται εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Το τέλος της (δημοτικής) αρχής και η αρχή του τέλους

Tue, 10 Nov 2020 10:15:37 +0000

Το ασυμβίβαστο των χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό αιολικών εγκαταστάσεων με το καθεστώς προστασίας των περιοχών Νατούρα της Άνδρου και η καταστροφική και διχαστική αποδοχή τους από τη δημοτική αρχή. Το παρόν γράφτηκε με αφορμή όλα όσα συμβαίνουν σχετικά με την επέλαση των βιομηχανικών ανεμογεννητριών στην Άνδρο και την απαράδεκτη ολιγωρία των τοπικών αρχών που αντίθετα με τα παρακάτω Κυκλαδονήσια δεν τάσσεται ξεκάθαρα και έμπρακτα κατά όλων των εγκαταστάσεων αλλά προκρίνει κάποιες και μάλιστα ενίοτε τις πλέον προβληματικές. Αντί να υπερασπίζεται το ευρύτερα νοούμενο δημόσιο συμφέρον, διχάζει έναντι τοπικών βραχυπρόθεσμων ανταλλαγμάτων ολίγων και των αποικιοκρατικού χαρακτήρα αντισταθμιστικών του ενάμισυ τοις εκατό (!). Με την (μικρο)πολιτική αυτή υποθηκεύεται το νησί ποικιλοτρόπως και για πάντα. Το τέλος της αρχής φέρνει την αρχή του τέλους. Επιπροσθέτως και με την έννοια της υπερίσχυσης της αρχής της έμμεσης και άδικης -γιατί δεν μειώνεται το διοξείδιο κατά τα υποσχόμενα- φορολογίας (τελών) έναντι όλων των άλλων αρχών. Οι ανεμογεννήτριες βιομηχανικής κλίμακας ξεκίνησαν λοιπόν να τοποθετούνται στην Άνδρο. Με πρώτο έργο στη Μαραθιά στή βόρεια Άνδρο όπου η εταιρεία μεταξύ πολλών άλλων ισχυρίζεται πως η δική της χωροθέτηση είναι σωστή γιατί βρίσκεται εκτός προστατευόμενης περιοχής. Πριν σχολιάσουμε το παραπάνω, να επισημάνουμε πως η εναντίωσή μας και σε αυτή την τυχαία χωροθέτηση, συμβαδίζει και με τις ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Άνδρου και της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για αναστολή εργασιών μέχρι να προκύψει χωροταξικός σχεδιασμός. Επανερχόμενοι στον προαναφερθέντα ισχυρισμό της εταιρείας, να πούμε πως ναι μεν τύποις βρίσκεται εκτός ορίων προστατευόμενης περιοχής, αλλά αν κοιτάξουμε τα δεδομένα θα δούμε πως στην πραγματικότητα οι ανεμογεννήτριες είναι περίπου ενάμισυ χιλιόμετρο από φωλιά του προστατευόμενου είδους Σπιζαετός, όπως αυτή καταγράφηκε από το πρόγραμμα Λάιφ της Άνδρου. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι γιατί το πρόγραμμα δεν φρόντισε να επεκτείνει την προστατευόμενη περιοχή τουλάχιστον σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων από το ενδιαίτημα του Σπιζαετού όπως προκύπτει από τη διεθνή βιβλιογραφία; Ακόμη: Γιατί η ζώνη προστασίας της βόρειας Άνδρου παρέμεινε παράκτια ενώ βρέθηκαν εκτός από την φωλιά του Σπιζαετού και πολλές φωλιές Μαυροπετρίτη, αρπακτικά των οποίων οι περιοχές τροφοληψίας σαφώς εκτείνονται στην ενδοχώρα, από ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα του οποίου το αντικείμενο ήταν η προστασία τους; Είναι τυχαία σύμπτωση το γεγονός ότι η επέκταση της ζώνης ειδικής προστασίας θα δημιουργούσε προβλήματα στην αδειοδοτική διαδικασία περίπου εξήντα βιομηχανικών ανεμογεννητριών; Ποιός ήταν ο ρόλος του Δήμου ως εταίρου του προγράμματος; Δεν είναι σκανδαλώδες να θέλουν και να προωθούν κάποιοι στο νησί καμιά εβδομηνταριά βιομηχανικές ανεμογεννήτριες στο βορρά και στο νότο, και μάλιστα τις πιο προβληματικά χωροθετημένες, διχάζοντας την κοινωνία;Μετά από αυτή τη σύντομη αναφορά στο βορρά και κρατώντας τα ερωτήματα που ενδεικτικά διατυπώθηκαν στο μυαλό μας, ας πάμε στο Φραγκάκι, στη νότια ζώνη ειδικής προστασίας. Να δούμε γιατί και πως κινδυνεύει να καταστεί κυριολεκτικά και μεταφορικά ταιριαστός ο όρος “φραγκοφονιάδες”, φονιάδες προστατευόμενων αετών έναντι φράγκων…Εδώ η λίστα των αναπάντητων ερωτημάτων εμπλουτίζεται και καθίσταται ακόμη επιτακτικότερη η απάντησή τους μιας και το αιολικό που έχει πάρει άδεια, τη νομιμότητα της οποίας αμφισβητούμε με νέα προσφυγή στο ΣτΕ, βρίσκεται σε απόσταση περίπου πεντακόσια μέτρα, κυριολεκτικά πάνω από τη φωλιά του Σπιζαετού. Να μερικά ακόμη ενδεικτικά ερωτήματα:Πως προέκυψαν οι χωροθετήσεις (και) στην Άνδρο πριν το εθνικό χωροταξικό; Πόσες και ποιές απόπειρες “νομιμοποίησης “ με εκ των υστέρων μελέτες έγιναν και ποιός τις παράγγειλε και ποιός τις πλήρωσε; Γιατί ο Δήμος δεν μας δίνει τις μελέτες αυτές που έχουμε επίσημα ζητήσει; Πως προέκυψε από το πρόγραμμα Λάιφ το μεν Ξηροκόμπι που απέχει 2,5 χιλιόμετρα από τη φωλιά να προτείνεται ως ζώνη Α (απόλυτης προστασίας) και το Φραγκάκι στο 0,5 χιλιόμετρο ζώνη Β, αφήνοντας “παράθυρο” για το επίμαχο αιολικό; Τι προτείνει και γιατί δεν εγκρίθηκε το διαχειριστικό πρόγραμμα που προέκυψε από το Λάιφ; Γιατί ακόμη επιμένουν κάποιοι να θέλουν διακαώς αυτή την εγκατάσταση ενώ προκύπτει πως η αποδοχή της άνοιξε το δρόμο και για το άλλο στη Ράχη και για όλο το νησί; Ποιός και πότε διάνοιξε το δρόμο που παρουσιάζει η εταιρεία ως υφιστάμενη οδοποιία; Πως είναι δυνατόν να πληρώνουμε ως φορολογούμενοι προγράμματα και να μην παράγουν αποτελέσματα; Τι θα γίνει στην περιοχή και αλλού όταν μάθουν οι πολλοί ιδιοκτήτες πως απαξιώθηκαν οριστικά οι περιουσίες τους για το εφήμερο όφελος ολίγων; Ποιός δικαιούται να ακυρώσει τις εναλλακτικές προοπτικές -πεζοπορικός τουρισμός, αγροτουρισμός, μελισσοκομία κλπ- και τα τοπία ενός από τους πλέον αξιόλογους τόπους στις Κυκλάδες; Αν και εφόσον γίνουν τα έργα θα αντιμετωπίσουμε πρόστιμα; Πόσα και ποιός θα τα πληρώσει; Τέλος (όχι φορολογικό αυτή τη φορά) ένα ερώτημα εντός της οικονομικής σφαίρας: Δεν κατανοούν οι εμπλεκόμενοι στον οικοδομικό κλάδο πως για κάθε κυβικό μπετόν ή εκσκαφών για αιολικά, χάνουν πολλαπλάσια και με πολύ μεγαλύτερη τιμή, από τις κατοικίες που δεν θα γίνουν ποτέ σε τεράστια ακτίνα γύρω από τις γιγάντιες ανεμογεννήτριες;Ας δούμε λοιπόν πως φτάσαμε σε αυτό το απαράδεκτο καθεστώς για την ανατροπή του οποίου συνεχίζει να αγωνίζεται μεγάλο μέρος της κοινωνίας της Άνδρου. Εκτός από τους πανανδριακής εμβέλειας φορείς στην πρόσφατη προσφυγή κατά της άδειας εγκατάστασης συμμετέχει και ο Δήμος Άνδρου, κατόπιν υπερψήφισης της σχετικής απόφασης από την πλειοψηφούσα αντιπολίτευση. Η περίπτωση στο Φραγκάκι είναι τόσο κραυγαλέα που πρόσφατα οργανώθηκε συνέντευξη ελληνικού και ξενόγλωσσου τύπου για να δημοσιοποιηθούν τα πραγματικά δεδομένα που ανατρέπουν τη “νομιμότητα” που επικαλείται η εταιρεία και μερικοί εδώ στο νησί. Όποιος την παρακολούθησε (και μπορεί κανείς να το κάνει και διαδικτυακά) θα έβγαλε τα συμπεράσματά του σχετικά με τα παραπάνω ερωτήματα και για πολλά ακόμη. Επίσης θα πήρε μια ιδέα του γκρίζου ιστορικού στην Άνδρο και θα μπόρεσε να το αντιπαραβάλει με την Ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Τέτοιες χωροθετήσεις είναι αδιανόητες αλλού. Είναι πράγματι θλιβερό το γεγονός ότι ο Δήμαρχος όχι μόνο δεν παρέστη στη συνέντευξη αυτή, όχι μόνο δεν έδειξε ενδιαφέρον ώστε να μάθει τα τόσα και πολύ ενδιαφέροντα γύρω από τις παραλείψεις και τις στρεβλώσεις των μελετών πάνω στις οποίες βασίστηκε η απαράδεκτη αυτή αδειοδότηση ώστε να τα χρησιμοποιήσει και να αποστομώσει την κεντρική διοίκηση πετυχαίνοντας την αναστολή εργασιών για όλα τα έργα, όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε για το σύνολο των νομικών ενεργειών που βρίσκονται σε εξέλιξη, όχι μόνο δεν έδειξε τον παραμικρό σεβασμό και εκτίμηση στο έργο κάποιων πολιτών που έχουν αφιερώσει χρόνια αφιλοκερδών προσπαθειών για την υπεράσπιση [...]

Το άρθρο Το τέλος της (δημοτικής) αρχής και η αρχή του τέλους εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Άρθρο του Δημήτρη Ν. Ψαρρά για τις Α.Π.Ε

Fri, 30 Oct 2020 18:29:41 +0000

Στo παρακάτω άρθρο που αποτελεί αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών, ο Δημήτρης Ν. Ψαρράς τοποθετείται στο ζήτημα των ΑΠΕ δίνοντας κυρίως έμφαση στην ελάχιστη ενεργειακή τους συνεισφορά και στο τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό τους κόστος. Α.Π.Ε. (Άχρηστες Πηγές Ενέργειας) Δεδομένα: – Οι ΑΠΕ εχουν την ονομαστική παραγωγική δύναμη και την πραγματική. Η πραγματική, στις Α/Γ είναι από 15-35% και στα Φ/Β 5-20%, της ονομαστικής. Ένας σταθμός Α/Γ, ονομαστικής δυναμικότητας 100 MW, στην καλύτερη περίπτωση θα παραξει 35 MW, η οποία δεν αποθηκεύεται, είναι ασταθής και διακοπτόμενη. – Η ενέργεια που καταναλώνεται για να φτιαχτεί, άραγε αποσβήνεται από την 25χρονη, ασταθή λειτουργία της; Η εξαγωγή και μεταφορά, του χάλυβα, των Σπάνιων Γαιών, από Σιβηρία, Κίνα , Αφρική στην ευρωπαϊκή βιομηχανία, η κατασκευή, η μεταφορά, η εγκατάσταση και συντήρηση τους (με τα τεράστια συνωδά έργα) και την μετατροπή – επέκταση των συμβατικών σταθμών σε φυσικό αέριο, αποσβήνεται ποτέ; – οι ΑΠΕ δεν κλείνουν κανένα συμβατικό σταθμό. Στην ιστοσελίδα της ΡΑΕ, βρίσκεται η μελέτη του ΕΜΠ. Πηγή1 Στα παραρτήματα και στα σενάρια, εξηγείται ξεκάθαρα, ότι στην διασυνδεδεμένη Κρήτη, όσες χιλιάδες MW ΑΠΕ και να μπουν όχι μόνο δεν κλείνουν τα συμβατικά, αλλα μεγαλώνει και η δυναμικότητα των ήδη λειτουργούντων ώστε να υποστηρίζουν την αστάθεια των ΑΠΕ, απλά θα λειτουργούν με φυσικό αέριο, εξίσου επικίνδυνο με τα υπόλοιπα ορυκτά καύσιμα. – Το καλώδιο μεταφοράς έχει μεγάλες απώλειες. Πχ το «πράσινο» ρεύμα που θα μεταφερθεί (?) από το αιολικό της Σητείας για να αποθηκευθεί στο Φράγμα στο Ρέθυμνο θα έχει απώλειες -20%, φανταστείτε την απώλεια του να μεταφερθεί στην Αθήνα. – Οι ιδιαιτερότητες των ΑΠΕ, Κοινωνικά και Οικονομικά, είναι μεγάλος βάρος και με πολλά σκοτεινά σημεία και αυτό επισημαίνει η Ευρωπαϊκή Οικονομική – Κοινωνική Επιτροπή από το 2013 σε πόρισμα της προς την Ευρωπαϊκή επιτροπή. *Πηγή2 – Μελέτη του Harvard και του ΜΙΤ, «γκρεμίζει» εντελώς τα μεγάλα έργα ΑΠΕ, σαν υπεύθυνα αλλαγής του μικροκλίματος και τεράστιας «κατανάλωσης» ζωτικού χώρου. Πηγή3 Πηγή4 Μην ξεχνάμε ότι θεωρείται, πλέον, ΑΠΕ και η καύση απορριμμάτων, όπου πρόσφατα υιοθετήθηκε και στην Κρήτη. – Οι ΑΠΕ είναι ένας κλάδος βασισμένος 100% στην επιδότηση του από τους λογαριασμούς ρεύματος, όπου οι εταιρείες παίρνοντας μας 100 ευρώ, κρατούν τα 97 και μας επιστρέφουν τα 3 ονομάζοντας τα αναπτυξιακό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες. Για την Ελλάδα, το ισοζύγιο, είναι καταστροφικό μιας και επιδοτώντας την εισαγωγή ξένων υλικών, ουσιαστικά δημιουργούμε θέσεις εργασίας στο εξωτερικό και δημόσιο χρέος στην Ελλάδα. – Όταν σε λίγα χρόνια θα δηλωθεί επίσημα η αποτυχία τους, υπάρχει έτοιμη η εναλλακτική λύση προτείνοντας την πυρηνική ενέργεια. Επίσημα ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας αλλα και δεκάδες άλλοι φορείς, μεθοδικά σπρώχνουν (ΕΝΕΑ – Πακέτο Γιούνκερ 20% στον λιγνίτη και 6% στα πυρηνικά), αρχικά, τα μικρά πυρηνικά ως ΑΠΕ και ως καθαρή ενέργεια που μπορεί να στηρίξει τις ασταθείς Α/Γ και Φ/Β προς ένα «βιώσιμο» ενεργειακά μέλλον.**Πηγή5 Τα επιχειρήματα των εταιρειών ΑΠΕ, να μεταφέρουν την συζήτηση με ειρωνικό τροπο ότι, «οι αντιδρώντες δεν θέλουν τις Α/Γ, γιατί σκοτώνουν τα πουλιά η γιατί δεν τις θέλουν στην αυλή τους» γίνεται με μοναδικό σκοπό, να μην αναγκαστούν να απαντήσουν στα παραπάνω, που αποδεικνύουν ότι οι ΑΠΕ, στην παρούσα τεχνολογία, είναι παντελώς άχρηστες. Το δε επιχείρημα των ενεργειακών τοπικών συναιτερισμων, είναι η κατάντια της ελληνικής κοινωνίας που παραδέχεται ότι αφού αποφασίσαμε να καταστρέψουμε την οικονομία και το φυσικό περιβάλλον μας, τουλάχιστον, ας εχουμε κάποιο υλικό κέρδος. Ψαρρας Δημήτρης *Διαλέξτε την γλώσσα κάτω χαμηλά στη σελίδα της πηγής για να διαβάσετε το κείμενο στα ελληνικά. **file:///C:/Users/user/Documents/Download/SmallModularReactorstheNextBigRenewableEnergySource.pdf πηγή φωτογραφίας και άρθρου

Το άρθρο Άρθρο του Δημήτρη Ν. Ψαρρά για τις Α.Π.Ε εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Το παραμύθι της φθηνής πράσινης ενέργειας

Sun, 19 Jul 2020 15:01:17 +0000

Του Σωτήρη Καμενόπουλου Οι εξελίξεις στα ενεργειακά δρώμενα της χώρας τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα. Ας κάνουμε ένα στιγμιαίο πάγωμα της εικόνας για να δούμε σε ποιo σημείο βρισκόμαστε. Αυτή την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη προσπάθειες εγκατάστασης ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών σε διάφορες περιοχές της χώρας. Οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν στην αποψίλωση των ελληνικών βουνών χάριν των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Σύμφωνα με την άποψη των ακτιβιστών πρέπει με κάθε τρόπο όσοι διαφωνούμε με αυτές τις δραστηριότητες που καταστρέφουν τη φύση, τα βουνά, το ζωικό βασίλειο, να αντιδράσουμε και να πούμε ένα μεγάλο όχι σε αυτές τις επενδύσεις, που στην ουσία δεν προσφέρουν και τίποτα. Θα καταστρέψουν ανεπανόρθωτα βιοτόπους και αρχέγονα μέρη, απλά για να κερδίσουν κάποιοι χρήματα που σε μερικές δεκαετίες θα είναι άχρηστα σιδερικά πάνω στα βουνά και θα μείνουν κατεστραμμένοι δρόμοι. Οι θιασώτες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας είχαν από καιρό προειδοποιηθεί ότι οι ΑΠΕ αντιμετωπίζουν το ίδιο ακριβώς πρόβλημα Κοινωνικής Επιχειρησιακής Άδειας που αντιμετωπίζουν και οι υδρογονονάνθρακες. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο είχε προταθεί ένα ελάχιστο μορατόριουμ ώστε το παίγνιο να καταστεί win-win. Αντ’ αυτού, οι επιθέσεις του λόμπι των ΑΠΕ εναντίον της αξιοποίησης των ελληνικών υδρογονανθράκων –και λιγνιτών– συνέχισε απτόητο. Διαβάστε τη συνέχεια στο SLpress.gr

Το άρθρο Το παραμύθι της φθηνής πράσινης ενέργειας εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Η δική μας στιγμή στην Ιστορία

Thu, 16 Jul 2020 10:37:47 +0000

Το ιστιοπλοϊκό της Κίνησης για την Προστασία των Νησίδων του Αιγαίου μπαίνει στο λιμάνι της Αμοργού Της Βασιλικής Γραμματικογιάννη Αυτή τη στιγμή που το σπίτι μας καίγεται, που ο πλανήτης μας φλέγεται, πρέπει να βρούμε το σθένος να αντισταθούμε στις «σειρήνες» των επενδύσεων και του κέρδους. Να αντισταθούμε σε ό,τι δημιούργησε την περιβαλλοντική κρίση. Ο χρόνος μας τελείωσε. Η στιγμή για να το πράξουμε είναι τώρα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, έως το τέλος του αιώνα η θερμοκρασία του πλανήτη θα αυξηθεί κατά 3-5o C. Για να αντιστραφεί αυτό και να διατηρήσουμε την θερμοκρασία κάτω από τον 1,5ο C, πρέπει, μέσα στη δεκαετία που διανύουμε, να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά το ήμισυ και να φτάσουμε σε μηδενικές εκπομπές άνθρακα μέχρι το 2050. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε το οικονομικό μας μοντέλο. Απαιτείται να αλλάξουμε τον τρόπο που παράγουμε ενέργεια. Υπάρχει λοιπόν μια στροφή από τα ορυκτά καύσιμα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και αυτό είναι πολύ σωστό και αδιαπραγμάτευτο. Ωστόσο, η κλίμακα που γίνεται δεν φαίνεται να είναι εκείνη που έχουν κατά νου οι επιστήμονες όταν προειδοποιούν για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Γιατί στις επιπτώσεις περιλαμβάνεται και η μαζική εξαφάνιση των ειδών που ακαριαία θα πλήξει και την ανθρωπότητα. Συνεπώς δεν μπορούμε το οικονομικό μοντέλο που δημιούργησε την κλιματική αλλαγή, που γέννησε βία, πολέμους, ανισότητες, καρκίνους και εσχάτως πανδημίες, να το μεταφέρουμε στο νέο μοντέλο που πρέπει να δημιουργήσουμε, προκειμένου να συνεχιστεί η ζωή στον πλανήτη. Οι ΑΠΕ λοιπόν δεν μπορούν λόγω της φιλοσοφίας τους να είναι βιομηχανία. Δεν μπορούμε να καταστρέφουμε ανέγγιχτα τοπία για να τοποθετήσουμε ανεμογεννήτριες βιομηχανικής κλίμακας. Στην κοινωνία υπάρχει μια διάχυτη απογοήτευση για τον τρόπο που έχει σχεδιαστεί η μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και οι πολίτες αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο ώστε η μετάβαση να μην μετατρέψει την όμορφη χώρα μας σε μπάζα. Να μην εξαφανίσει το χρώμα και τη φύση. Να μην αλλοιώσει το μοναδικό ελληνικό τοπίο που δημιούργησε και τον ελληνικό πολιτισμό. Παρακολουθώντας λοιπόν για αρκετό καιρό τις συζητήσεις, τους προβληματισμούς αλλά και την αποφασιστικότητα των ανθρώπων των κινημάτων να διεκδικήσουν το θεμελιώδες δικαίωμά τους να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή, αποδέχτηκα με χαρά την πρόσκληση της Κίνησης για την Προστασία των Νησίδων του Αιγαίου και τους ακολούθησα στο ταξίδι ενημέρωσης που οργάνωσαν στα νησιά και στις νησίδες του Νότιου Αιγαίου. Αμοργός Η Χρύσα Δεληγιάννη είναι η παιδίατρος της Αμοργού και δραστήριο μέλος της Ομάδας «Ενεργοί Πολίτες Αμοργού». Της ομάδας που συνδιοργάνωσε το ταξίδι και τις εκδηλώσεις στο νησί. Η Χρύσα δεν είναι Αμοργιανή. Κατάγεται από την Αθήνα. Διορίστηκε ως παιδίατρος στην Αμοργό αλλά αγάπησε σαν δικό της τόπο αυτό το νησί με την άγρια και συγκλονιστική ομορφιά. Αγάπησε τους ανθρώπους που ζουν σε αρμονία με το περιβάλλον, χωρίς να αφήσουν τις σειρήνες του εύκολου κέρδους από τον τουρισμό να καταστρέψει τις άγριες ορχιδέες και τα αγριογαρίφαλα που ανθίζουν στο νησί. «Η Αμοργός είναι ένα ασκηταριό που έχει παραμείνει ένα με τη θάλασσα, με τον ουρανό, με την αρχαιότητα, με την παράδοση, με τη φύση – με αυτά τα πράγματα που δεν χάνουν την αξία τους στον χρόνο, που είναι η ουσία» θα μου πει η Μαρία Πλουμίδου από την Ομάδα Ενεργών Πολιτών της Αμοργού. Οι δυο γυναίκες ανησυχούν ότι όλα αυτά που με θυσίες προστάτεψαν οι προηγούμενες γενιές, τώρα θα χαθούν. «Η Αμοργός είναι ένα καταφύγιο που κινδυνεύει να χαθεί. Θέλουμε να χαιρόμαστε το Αιγαίο χωρίς να βλέπουμε ανεμογεννήτριες όπου φτάνει το μάτι, να απολαμβάνουμε ένα περίπατο σ’ ένα μονοπάτι χωρίς τσιμέντα και ψυχοφθόρα βουητά». Τις ακούω και αναρωτιέμαι μήπως αυτό δεν θέλουμε όλοι; Γι’ αυτό με την πρώτη ευκαιρία δεν τρέχουμε να δραπετεύσουμε από τα τσιμέντα, από τη φασαρία και την τρέλα της ζωής στη πόλη; Γι’ αυτό δεν λάτρεψαν οι Γάλλοι την ταινία «Απέραντο Γαλάζιο» που γυρίστηκε στην Αμοργό; Τι θα σημαίνει για την οικονομία μας, για τον τουρισμό μας, αλλά και για την ψυχολογική και τη νοητική μας ισορροπία, για την υγεία μας, για την κλιματική αλλαγή, για το μέλλον του πολιτισμού μας, αν τα νησιά μας, αν αυτές οι μικρές νησίδες, αν οι μικροί παράδεισοι στη μέση του Αιγαίου καταστραφούν; Από την άλλη πλευρά χρειαζόμαστε ενέργεια. Είναι δίκαιο κάποιοι άλλοι, σε κάποια άλλη περιοχή της Ελλάδας να πληρώνουν το τίμημα; Για όλα αυτά έγινε μια ανοιχτή συζήτηση με μεγάλη συμμετοχή των πολιτών, των κινημάτων και της Δημοτικής Αρχής της Αμοργού και ήταν πραγματικά εντυπωσιακή η ενημέρωση και η επιστημονική τεκμηρίωση των θέσεων των πολιτών καθώς και η υπευθυνότητα και κατανόηση για την ενεργειακή δικαιοσύνη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Περιβάλλοντος, στην Αμοργό έχουν πάρει άδεια παραγωγής 21 ανεμογεννήτριες και βρίσκονται υπό αξιολόγηση από τη ΡΑΕ άλλες 52. Παράλληλα υπάρχουν και τα συνοδά έργα που περιλαμβάνουν ένα μεγάλο υβριδικό πάρκο ανατολικά του Φάρου στα Κατάπολα. «Στα παρθένα μέρη και στις κορυφές που προορίζονται για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών θα ανοιχτούν δρόμοι που θα πρέπει να είναι τόσο φαρδιοί ώστε να μπορούν να περνάνε ταυτόχρονα δυο φορτηγά από αντίθετες κατευθύνσεις για να μεταφέρουν τις ανεμογεννήτριες» θα πουν οι πολίτες. «Η κάθε διάνοιξη δρόμου θα φαίνεται σαν ένα μακρύ νταμάρι που διασχίζει χιλιόμετρα πάνω στο νησί και θα αλλοιώσει το τοπίο του νησιού οριστικά». Οι πολίτες της Αμοργού θέλουν να προστατέψουν το νησί τους και τη ζωή τους. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουν να επιβαρύνουν την υπόλοιπη Ελλάδα για την ενέργεια που καταναλώνουν. Είναι πρόθυμοι λοιπόν να ενστερνιστούν την ενεργειακή αλλαγή αλλά με δίκαιο και για εκείνους τρόπο. «Ο δήμος είναι υπέρ μιας ενεργειακά αυτόνομου Αμοργού» θα πει ο αντιδήμαρχος του νησιού, Μανώλης Βασσάλος. «Είμαστε υπέρ της στροφής σε ΑΠΕ αλλά με περιβαλλοντικές μελέτες και με διαβούλευση. Δεν μπορούν όμως να αποφασίζουν για την Αμοργό χωρίς να ρωτούν τους κατοίκους της Αμοργού». Οι Αμοργιανοί, έχοντας γνώση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής ετοιμάζουν το δικό τους σχέδιο για την μετάβαση. Ο δήμαρχος Αμοργού, Λευτέρης Καραΐσκος, μίλησε για το σχέδιο που εκπονεί ο δήμος για την ενεργειακή αυτάρκεια του νησιού.«Ενεργειακή αυτονομία με όρους βιωσιμότητας και δράσεις εξοικονόμησης ενέργειας» περιλαμβάνει το σχέδιο που περιέγραψε ο δήμαρχος, αφού, σύμφωνα με εκτιμήσεις, το νησί, για [...]

Το άρθρο Η δική μας στιγμή στην Ιστορία εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Γιατί υπάρχουν τόσο έντονες αντιδράσεις για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων;

Wed, 15 Jul 2020 19:33:29 +0000

Της Λίνας Ρόκου Αιολικά πάρκα σε περιοχές Natura, καταγγελίες για copy paste μελέτες από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία,δύο καταδίκες από το ευρωπαϊκό δικαστήριο για τις Ζώνες Ειδικής Προστασίας. Μήπως τελικά η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι και τόσο πράσινη; Στο μυαλό της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων ο όρος αιολικά πάρκα έχει θετικό πρόσημο και είναι ταυτισμένος με την προσπάθεια για μείωση των ρύπων με τη βοήθεια των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ). Τότε γιατί κάποιοι, όλο και περισσότεροι, αντιδρούν; Τι προσπαθούν να μας πουν και πού εστιάζουν οι αντιρρήσεις τους; Υπάρχουν επιχειρήματα, αντιπροτάσεις και κυρίως για ποιο λόγο έχουν ενστάσεις για μια κίνηση που εντάσσεται σε αυτό που αποκαλούμε πράσινη ανάπτυξη; Φαίνεται πάντως ότι οι αντιδράσεις έχουν θορυβήσει την κυβέρνηση και γι’ αυτό το Ινστιτούτο για τη Μεσόγειο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου (EPLO) και το Convergences Greece Forum «Συγκλίσεις», που ιδρύθηκε από την αδελφή του πρωθυπουργού Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, αναλαμβάνουν την ευθύνη της προσπάθειας για την άμβλυνση των αντιδράσεων τοπικών κοινωνιών στη δημιουργία αιολικών πάρκων καθώς το Πράσινο Ταμείο αποφάσισε να χρηματοδοτήσει δράσεις που θα συμβάλουν στην δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για την ανάπτυξη αυτής της εναλλακτικής μορφής ενέργειας. Όμως γιατί υπάρχουν αντιδράσεις; Ο Δ.Γ. που συμμετέχει στην «Πρωτοβουλία Αθήνας για την Προστασία των Αγράφων» απαντά στις ερωτήσεις της Popaganda για τα προβλήματα που έχουν προκύψει αλλά και για τις αντιπροτάσεις που μπορούν να οδηγήσουν όντως σε βιώσιμες λύσεις. Παροπλισμένη, παρατημένη γεννήτρια στην περιοχή της Καρύστου. Γιατί υπάρχει αντίδραση πολιτών όσον αφορά την εγκατάσταση αιολικών πάρκων; Οι άνθρωποι που αντιδρούμε στον τρόπο που γίνεται η υλοποίηση των αιολικών πάρκων στην Ελλάδα δεν είμαστε γραφικοί που λέμε όχι σε όλα. Θέλουμε στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) και το σωστό είναι να φύγουμε από τα ορυκτά καύσιμα αλλά όλο αυτό πρέπει να γίνει με τον σωστό τρόπο. Ο τρόπος που έχουν χωροθετηθεί οι ανεμογεννήτριες, η κλίμακα στην οποία πραγματοποιείται όλο αυτό αλλά και το συνολικό μοντέλο ενέργειας που έχει επιλέξει η χώρα να ακολουθήσει έχουν ως αποτέλεσμα να μην είναι πια ανανεώσιμη, αειφόρος και βιώσιμη η ενέργεια που παράγεται. Αν ήταν πραγματικά ΑΠΕ ο κόσμος δεν θα αντιδρούσε. Τι συμβαίνει τόσο λάθος; Στην Ελλάδα το ενεργειακό ζήτημα τίθεται σε λάθος βάση. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την ενέργεια δεν είναι η κάλυψη των αναγκών των πολιτών αλλά η ιδιωτικοποίησή της με αφορμή την μετάβαση και η μετατροπή της ενέργειας από αγαθό σε εμπόρευμα. Στην Ελλάδα έχουμε ρίξει ελάχιστα λεφτά στις υπόλοιπες παράλληλες δράσεις για την μείωση των ρύπων του θερμοκηπίου και σχεδόν όλα τα χρήματα πάνε στη χωροθέτηση των ΑΠΕ μόνο και μόνο γιατί εκεί υπάρχει περιθώριο κερδοφορίας από τους επενδυτές και όχι γιατί είναι το βέλτιστο για την πολιτεία και τη φύση. Ποιο παράδειγμα λάθος χωροθέτησης είναι το πιο χαρακτηριστικό; Ίσως η πιο κραυγαλέα περίπτωση λάθος χωροθέτησης αλλά και αναξιόπιστων διαδικασιών αδειοδότησης, είναι τα Άγραφα. Μόνο για τις πρώτες 21 από τις 526 σχεδιαζόμενες ανεμογεννήτριες στα Άγραφα, θα αλλοιωθούν σε βαθμό μη αναστρέψιμο και σίγουρα με τρόπο μη ανανεώσιμο, σχεδόν χίλια στρέμματα δάσους και μερικές από τις πιο επιβλητικές και παρθένες Αλπικές Κορυφογραμμές της Ελλάδας. Τα Άγραφα είναι προστατευόμενη περιοχή Natura 2000, με ένα από τα βασικά αντικείμενα προστασίας να είναι τα Όρνια και την περιοχή να θεωρείται το καλύτερο ενδιαίτημά τους στην Πίνδο. Το αιολικό έργο, αδειοδοτήθηκε χωρίς να έχει γίνει η προβλεπόμενη από το νόμο Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (“ΕΟΑ”). Αυτή έγινε εκ των υστέρων και αποκαλύφθηκε ότι σε ελάχιστη απόσταση από το χώρο εγκατάστασης των γεννητριών, βρίσκεται η βασική θέση θερινής συγκέντρωσης των Όρνιων στην περιοχή, με πουλιά που αγγίζουν το 25% του πληθυσμού της ηπειρωτικής Ελλάδας. Τα αρπακτικά πουλιά και ειδικά τα Όρνια είναι τα πλέον ευάλωτα στην πρόσκρουση σε ανεμογεννήτριες, βάσει δεκάδων επιστημονικών εργασιών. Ο αρμόδιος τμηματάρχης Προστατευόμενων Περιοχών του ΥΠΕΝ για την έγκριση της “ΕΟΑ”, δεν την ενέκρινε, και αυτή ενεκρίθη κατά παράκαμψή του, ενώ ο ίδιος στη συνέχεια απομακρύνθηκε από τη θέση του. Πολίτες, φορείς και περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη. Νεκρό προστατευόμενο όρνιο ύστερα από πρόσκρουση σε ανεμογεννήτρια. Τι είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε βάση ευρωπαϊκής νομοθεσίας; Τι κάνουμε κατά παράβαση της νομοθεσίας; Αυτό μας κοστίζει; Πρώτη περιβαλλοντική προτεραιότητα της Κομισιόν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) είναι να διαφυλάξουμε τη βιοποικιλότητα και τις προστατευόμενες περιοχές. Η Κομισιόν έχει κινήσει διαδικασία παραβίασης εις βάρος της Ελλάδας για την ανεπαρκή προστασία των προστατευόμενων περιοχών, ενώ υπάρχει καταγγελία πάλι στην Κομισιόν για τη συστηματική και κατάφωρη παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας της ΕΕ από την Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει ήδη 2 καταδίκες στο ευρωπαϊκό δικαστήριο για τις ΖΕΠ (Ζώνες Ειδικής Προστασίας). Υπάρχει εθνικός και ευρωπαϊκός στόχος για μείωση των ρύπων, αλλά δεν μας ορίζει η Ευρώπη με τι μορφή ενέργειας θα το πετύχουμε, και τι άλλα μέτρα θα πάρουμε για να μειώσουμε τους ρύπους μας. Δεν έχουμε καμία υποχρέωση να βάλουμε συγκεκριμένο αριθμό και ισχύ αιολικών πάρκων. Επιπλέον, εγείρεται ζήτημα συγκρουσιακών ευρωπαϊκών επιδοτήσεων (πχ επιδότηση για εγκατάσταση αιολικών σταθμών μέσα σε περιοχές που υπάρχουν ήδη επιδοτούμενα προγράμματα για την προστασία σπάνιων ειδών). Πώς έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιος ελέγχει την εγκατάσταση αιολικών πάρκων; Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποια κεντρική αρχή που να ορίζει συγκεκριμένα οικόπεδα που μπορούν να εγκατασταθούν οι αιολικοί σταθμοί. Εδώ ο κάθε επενδυτής βρίσκει τον τόπο που τον συμφέρει για να έχει μεγαλύτερη κερδοφορία, καταθέτει μια μελέτη, την οποία πληρώνει ο ίδιος, και αυτή ελέγχεται ως μοναδική περίπτωση, με άλλα λόγια δεν υπάρχει έλεγχος για τις συγκεντρωτικές επιπτώσεις αιολικών πάρκων σε μια περιοχή. Πολλές από αυτές τις μελέτες είναι copy paste κατά παραδοχή ακόμη και του πρώην προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Κωνσταντίνου Μενουδάκου με τεράστιες ανακρίβειες και παραλείψεις δεδομένων που εφόσον είχαν ληφθεί υπόψη θα είχαν οδηγήσει σε ακύρωση του έργου. Με το νέο νόμο τίθενται ασφυκτικές προθεσμίες για να διενεργηθούν οι γνωμοδοτήσεις, χωρίς να διασφαλίζεται η επάρκεια των μέσων και του ανθρώπινου δυναμικού των υπηρεσιών για κάτι τέτοιο. Κατασκευάζουμε αιολικά με σκοπό να μειώσουμε τους ρύπους και να αποτρέψουμε την περαιτέρω κλιματική αλλαγή ώστε να προστατεύσουμε τη φύση. Όμως με το να εγκαθιστούμε αιολικά στις περιοχές που θέλουμε να προστατεύσουμε είναι σαν να ακυρώνουμε τον λόγο ύπαρξης των αιολικών. Η ουσιαστική και μόνη λύση είναι η ριζική μείωση των αναγκών μας σε ενέργεια. Συνεπώς; Νομίζω λοιπόν [...]

Το άρθρο Γιατί υπάρχουν τόσο έντονες αντιδράσεις για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων; εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Γιατί λένε «όχι» στις ανεμογεννήτριες;

Sun, 12 Jul 2020 11:34:57 +0000

Της Μαριάνθης Πελεβάνη Γιατί δεκάδες τοπικές κοινωνίες, περιβαλλοντικές οργανώσεις, τοπικοί φορείς και συλλογικότητες ανά τη χώρα έχουν ξεσηκωθεί για τις ανεμογεννήτριες, μέσα και παρά τη δίνη της πανδημίας και των επιπτώσεών της; Δεν είναι η αιολική ενέργεια μια εναλλακτική ανανεώσιμη πηγή ενέργειας που λειτουργεί προς όφελος του φυσικού περιβάλλοντος και άρα της ζωής; Γιατί υπό το σύνθημα «Ελεύθερα Βουνά Χωρίς Αιολικά» αντιδρούν οι κάτοικοι, οι τοπικοί φορείς και οι τοπικές αρχές στα Άγραφα, Κοζάνη, Γρεβενά, Τρίκαλα, Αιτωλοακαρνανία, Φθιώτιδα, Ναύπακτο, Δράμα, Εύβοια, Τήνο, Νάξο, Ανδρο, Πάρο, Αμοργό, Ιεράπετρα Κρήτης κ.ά., ενώ χρειάστηκε να συγκρουστούν, όπως στην Τήνο, ακόμη και με τα ΜΑΤ που έσπευσαν για την βίαιη καταστολή τους; Το θέμα των αιολικών πάρκων, σχετικά με το χωροταξικό και την εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας αιολικών σταθμών ακόμη και σε περιοχές NATURA, έχει βρεθεί στο επίκεντρο και από περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι οποίες εφράζουν επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις. Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει εκφράσει τις έντονες ανησυχίες και αντιρρήσεις της, ενώ η Greenpeace συμφωνεί με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα νησιά αλλά «με σωστούς όρους και με την ενεργό συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, η οποία κανονικά θα έπρεπε να συμμετέχει στο έργο (ενεργειακή κοινότητα)», όπως δήλωσε πρόσφτα ο υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικής αλλαγής της οργάνωσης, Τάκης Γρηγορίου. Από την πλευρά της η Θεοδότα Νάντσου, υπεύθυνη πολιτικής του WWF, έχει σημειώσει πως η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης δέχεται ανηλεή σφυροκόπηση, με δικαιολογία την απλοποίηση των διαδικασιών. «Δεν μπορεί να υπάρχουν εκπτώσεις στη νομοθεσία, ακόμα και τα αιολικά πάρκα μπορεί να έχουν βαρύ περιβαλλοντικό αποτύπωμα». «Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η αιολική ενέργεια και οι ανεμογεννήτριες είναι μια εναλλακτική, ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Αυτά που αμφισβητούνται έντονα αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι η επιλογή πολύ μεγάλων ανεμογεννητριών και η χωροθέτησή τους, ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές», λέει ο δασολόγος – περιβαλλοντολόγος Πέτρος Κακούρος στο Tvxs.gr. «Στις περισσότερες περιοχές όπου οι κάτοικοι αντιδρούν εκτός των λόγων που αφορούν την επίδραση στο φυσικό περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, τη ζημιά των δασών, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Αντιδρούν και στη βάναυση αλλοίωση του τοπίου έτσι όπως το έχουν γνωρίσει και το βιώνουν. Το τοπίο αυτό αποτελεί για τους κατοίκους του και συστατικό στοιχείο της ταυτότητας της τοπικής τους κοινωνίας. Έχουν μια εικόνα του χώρου τους κι αισθάνονται ότι αυτήν απειλείται από τις ανεμογεννήτριες. Και πολύ εύστοχα συμβαίνει αυτό, όπως παραδέχονται και οι επιστήμες του τοπίου και του περιβάλλοντος. Ξέρουμε αυτήν τη στιγμή εξάλλου ότι το τοπίο όπου αναπτύσσονται οι ανεμογεννήτριες αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, όπως από το οδικό δίκτυο το οποίο αναπτύσσεται παράλληλα για τη μεταφορά, καθώς η επιλογή της αερομεταφοράς δεν υποστηρίζεται από τις αεροπορικές εταιρίες γιατί δεν τις συμφέρει». Έγινε δημόσια διαβούλευση, άκουσε το υπουργείο την επιστημονική κοινότητα και τους αρμόδιους φορείς; Γιατί τέτοια βιασύνη; Γιατί η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας έχει δεσμεύσει σχεδόν το σύνολο των κορυφογραμμών της Πίνδου – περίπου το 80 % – για τη δημιουργία βιομηχανικών τύπου αιολικών πάρκων, χάριν των οποίων πρόκειται να ανοιχθούν εκατοντάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων, να ριχθούν χιλιάδες κυβικά μέτρα τσιμέντο, να στηθούν μεταλλικά τέρατα-βιομηχανικές τουρμπίνες που θα ξεπερνούν τα 120 μέτρα ύψος και να απλωθούν δεκάδες χιλιόμετρα πυλώνων υψηλής τάσης; Μικρό το όφελος, μεγάλη η καταστροφή απαντούν οι επιστήμονες και ταυτόχρονα καταγγέλλουν πως η όποια διαβούλευση από πλευράς του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος ήταν εντελώς προσχηματική και αντιδημοκρατική, έγινε μέσα στην περίοδο των περιορισμών της πανδημίας του κορονοϊού και παρά τα αιτήματα για παράταση από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις κράτησε πολύ λίγο και μετά από το τέλος της κατατέθηκε ένα θηριώδες νομοσχέδιο, με δεκάδες επιπλέον άρθρα. «Η διαβούλευση ήταν προσχηματική και θα έλεγα ότι παραβίασε και τους κανόνες δημοκρατίας. Αυτό όμως που έχει επίσης σημασία είναι ότι ο σχεδιασμός για τη χωροθέτηση βασίζεται σε ένα χωροταξικό σχεδιασμό εικοσαετίας, ο οποίος έγινε με μια τελείως διαφορετική οικονομική και περιβαλλοντική πραγματικότητα. Να σας πω ένα παράδειγμα, γιατί να δεχτούμε την επίπτωση στο περιβάλλον από φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες σε μια προστατευμένη περιοχή, όταν την ίδια ώρα στις πόλεις λειτουργούν οι επιχειρήσεις με αναμμένα τα κλιματιστικά και ανοιχτές τις πόρτες», σημειώνει ο κ. Κακούρος και υπογραμμίζει το πρόβλημα της υπερκατανάλωσης που αγγίζει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, καθώς αυτό συνεπάγεται βιομηχανική παραγωγή με τεράστιο ενεργειακό κόστος. «Πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε, οι επιλογές μας να είναι σοβαρές και ο σχεδιασμός ανάλογος. Αν θέλουμε να μειώσουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της ενέργειας πρέπει να μειώσουμε την κατανάλωση. Την κατανάλωση δε, δεν την μειώνουμε μόνο αλλάζοντας τις λάμπες αλλά μειώνοντας την κατανάλωση των κλιματιστικών, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της ψηφιακής τεχνολογίας, ακόμη και των ηλεκτρικών αυτοκίνητων που προωθούνται», αναφέρει, θέλοντας να δείξει την αντίφαση της καθημερινότητας μέσω της αρνητικής σχέσης της μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος και της υπερκατανάλωσης. «Η κυβέρνηση λοιπόν βγήκε ένα πρωί είπε ότι θα κλείσει τις λιγνιτικές μονάδες και θα τις αντικαταστήσει με φυσικό αέριο, το οποίο θα εγκαταστήσει δίπλα στις πόλεις, όπως παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη όπου θα φτιαχτεί μια μονάδα 800 MW, δίπλα σε ένα αστικό κέντρο ήδη επιβαρυμένο. Όλα αυτά δεν συγκροτούν έναν σοβαρό σχεδιασμό», επισημαίνει ο Πέτρος Κακούρος και προσθέτει: «Στο υπουργείο φυσικά έχουν ακουστεί και έχουν φτάσει και φτάνουν οι απόψεις των επιστημόνων αλλά προφανώς οι προτεραιότητες τους δεν επιτρέπουν καμία αλλαγή πλεύσης. Για να είμαστε όμως ακριβείς, οι επιλογές αυτές έχουν μια διαχρονικότητα, δεν είναι του κύριου Χατζηδάκη μόνο. Η παρούσα κυβέρνηση εφαρμόζει και υλοποιεί το σχεδιασμό που υπήρχε χρόνια, πολλές από τις αδειοδοτήσεις που σήμερα δημιουργούν αυτά τα προβλήματα, έγιναν από προηγούμενες κυβερνήσεις. Δεν άλλαξε ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση την κατεύθυνση. Επίσης, είναι εύκολο να δαιμονοποιούμε την Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν μας λέει αναγκαστικά να ιδιωτικοποιήσουμε την ενέργεια και τα πάντα. Οι επιλογές είναι πολλές φορές των εθνικών επιχειρηματικών κύκλων. Στην Ευρώπη τους ενδιαφέρουν οι οικονομικοί δείκτες, αν αποδείξεις ότι μπορείς να πιάσεις τους δείκτες υλοποιώντας μια διαφορετική γραμμή, έχεις σοβαρές πιθανότητες να το δεχτούν». Αποτέλεσμα; Μια αλόγιστη παραχώρηση αδειών σε επενδυτικά σχέδια για αιολικά πάρκα και λεηλασία των βουνών με fast track διαδικασίες, με τεράστιο κόστος στη φυσική, τοπική και τουριστική ταυτότητα και δραματικό οικολογικό αποτύπωμα, όπως καταγγέλλεται, την ώρα που όχι μόνο έχουμε πιάσει τον υποτιθέμενο στόχο εγκατεστημένης ισχύος από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ήδη από το 2013, αλλά και η ήδη εγκατεστημένη ισχύ είναι υπέρμετρη για τις ανάγκες του εθνικού συστήματος ενέργειας. Οπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, αν κατασκευαστούν και λειτουργήσουν όλα τα αιολικά πάρκα [...]

Το άρθρο Γιατί λένε «όχι» στις ανεμογεννήτριες; εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Οι ανεμογεννήτριες και το τοπίο

Sun, 12 Jul 2020 11:30:37 +0000

του Γιάννη Σχίζα Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Γουϊλιαμ Βαν Χορν, πιονιέρος διευθυντής των καναδικών σιδηροδρόμων έλεγε: «Αφού δεν μπορούμε να εξάγουμε το τοπίο, θα εισάγουμε τους τουρίστες». Το τοπίο είναι ουσιαστικό πλεονέκτημα μιας πολιτικής προσέλκυσης τουριστών, η δε διατήρησή του, περιλαμβάνει όλες τις ενέργειες περιφρούρησης της αρτιότητάς του! Υπενθυμίζω την υπόθεση του Δελφικού Χώρου το 1987, που ήλθε στην επιφάνεια λόγω της σοβιετικής επένδυσης στην Αλουμίνα: Το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε την επενδυτική πρόταση απλώς και μόνο γιατί η επένδυση υπεισέρχονταν «στην άκρη» του Δελφικού Τοπίου, εμποδίζοντας την ιστορική αναπόληση… Οι χερσαίες ανεμογεννήτριες που εγκαθίστανται σε βουνά για να εισπράξουν το αιολικό δυναμικό, καταστρέφουν τη φύση, ανοίγοντας νέες χαράξεις στην επιφάνεια της και επιβάλλοντας «πλατφόρμες» με περίσσεια τσιμέντου και οικοδομικών υλικών. Οι ανεμογεννήτριες επηρεάζουν δυσμενώς τους πληθυσμούς των πουλιών, μάλιστα δε με την παρουσία τους μειώνουν τον ζωτικό χώρο που έχουν ανάγκη πολλά είδη για την αναπαραγωγή και τη διαβίωσή τους. Γράφει ο Έντσο Κριπέτσι, υπεύθυνος της Ιταλικής Ορνιθολογικής Εταιρείας: «Η βιοποικιλότητα δέχτηκε το βαρύτερο πλήγμα της ιστορίας της. Ολάκεροι πληθυσμοί ψαλιδιάρη εξαφανίστηκαν, ενώ αιολικά πάρκα, ξεδιάντροπα υλοποιημένα κοντά σε σημαντικούς τόπους φωλιάσματος μαύρου πελαργού, χρυσαετού, χρυσογέρακου και άλλων σπάνιων ειδών, προκάλεσαν ανεπανόρθωτη ζημιά στους αντίστοιχους πληθυσμούς, όπως και στους τοπικούς πληθυσμούς των αποδημητικών, των νυχτερίδων και των τυπικών ειδών του αγροτικού χώρου». Η μεταφορά του ρεύματος που παράγουν οι ανεμογεννήτριες συνιστά ένα επί πλέον πρόβλημα για τη φύση, με τις καλωδιώσεις που δημιουργούν στον χώρο. Επί πλέον αφήνουν στη φύση τα υλικά της παραγωγής τους, που είναι δύσκολο να μεταφερθούν και φυσικά ούτε λόγος να αποδομηθούν μετά μια 20ετία, όταν τελειώνει ο χρόνος ζωής τους. Οι φίλοι της οικολογίας άκουγαν ευχαρίστως τον αείμνηστο Γιώργο Ντούρο (1948-2008) να καταγγέλλει την υπερβολική οδοποιία –μόνο 50.000 χιλιόμετρα ορεινών δρόμων ως το 1990!– που καταρράκωνε την ελληνική φύση με κύριο όφελος την… απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων(!). Στη πράξη βέβαια, το τοπίο ήταν για τους μεγαλοπαράγοντες ο «πτωχός συγγενής» της περιβαλλοντικής πολιτικής, που μπορούσε να περιμένει για το απώτατο μέλλον. Δεν είναι περίεργο ότι η διεθνής σύμβαση για τη προστασία του τοπίου υπογράφτηκε από την Ελλάδα μόλις το 2010. Υπέρ τοπίων Δεν θέλω να «διαφημίσω» την ευαγγελική ρήση, αλλά απλά να υποστηρίξω ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνο με ψωμί. Η αισθητική σε όλες τις κλίμακες της ζωής, από το «τοπίο» του ανθρώπινου σώματος ως τα τοπία της κατοικίας, της συνοικίας, της πόλης, της περιαστικής φύσης, εν τέλει όλης της φύσης, είναι σημαντική. Και μάλιστα τόσο, ώστε να καταναλώνει ένα τεράστιο τμήμα του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος. Ο Ντούρος προσφεύγει σε μια τέτοια αξία όταν αναφέρεται σε έναν από τους «Χαιρετισμούς» (εκκλησιαστικό ποίημα του 7ου αιώνα) προς την Θεοτόκο: Χαῖρε ὄρος ἀλατόμητον! Με αυτή την προσφώνηση ο εκκλησιαστικός ποιητής δείχνει ότι, ακόμη και υπό τις συνθήκες κυριαρχίας του βυζαντινού μεσαίωνα, η αρτιότητα της φύσης εθεωρείτο αξία. Στον αγώνα κατά των ανεμογεννητριών, η λογική της αποκλειστικής διεκδίκησης μέσω της δικαστικής οδού είναι μάλλον αδιέξοδη. Η υποτιθέμενη στάθμιση μεταξύ των κινδύνων από την κλιματική αλλαγή και της επέμβασης σε χώρο Natura εξαρτάται βασικά από την κοινωνία των πολιτών και την εκάστοτε νομοθετική εξουσία, που ψηφίζει νόμους και αξιώνει την εφαρμογή τους .Το κίνημα πρέπει να απεγκλωβιστεί από τον λεγκαλισμό και να βαδίσει το δικό του δρόμο, στο πλευρό της κοινωνίας Βεβαίως, θα ήταν δυνατή η εγκατάσταση των βιομηχανικών ανεμογεννητριών στη θάλασσα, χωρίς αυτήν τη πρωτοφανή καταστροφή της χερσαίας φύσης. Η Ελλάδα των χωρικών υδάτων των 6 μιλίων (μέχρι στιγμής, εκκρεμεί η αύξηση τους σε 12, αν το επιτρέψει η Τουρκία…) πολλαπλασιασμένων με τον αριθμό των 16.000 χιλιομέτρων –που είναι το μέγεθος της ακτογραμμής κατά προσέγγιση– θα μπορούσε να έχει έναν χώρο 96.000 τετραγωνικών μιλίων διαθέσιμο για «αιολικές αναπτύξεις». Στον χώρο αυτό μπορούν να επιλεγούν θέσεις που δεν παρενοχλούν τη ναυσιπλοΐα, που είναι πέρα από το οπτικό πεδίο των λουομένων, που έχουν καλό αιολικό δυναμικό. Ο Ελληνικός χώρος περιλαμβάνει πολλές τέτοιες περιοχές, που ξεπερνούν κατά πολύ τις χερσαίες περιοχές Natura (20% του εθνικού χερσαίου εδάφους). Όμως η αιολική βιομηχανία θέλει να έχει συγκεντρωμένες τις ανεμογεννήτριες για να μπορεί να έχει πρόσβαση, να προβαίνει σε συντήρηση, να μεταφέρει το παραγόμενο ρεύμα. Επιθαλάσσια ανάπτυξη Οι επιθαλάσσιες αιολικές εγκαταστάσεις στη Δανία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία , κατέχουν ένα σημαντικό μερίδιο. Οι εφαρμογές της αιολικής ενέργειας στη ναυσιπλοΐα (με ειδικά ιστία που κατευθύνονται από κομπιούτερ) ή οι «συμπαραγωγές» που δεν συνδέονται με το Κεντρικό Ηλεκτρικό Δίκτυο, που έχουν το πλεονέκτημα της επιτόπιας κατανάλωσης της παραγόμενης ενέργειας χωρίς τις αναπόφευκτες απώλειες μεταφοράς –όπως ήταν το έργο αφαλάτωσης νερού στην Ηρακλειά των Κουφονησίων μέσω «ενεργειακής παροχής» από ανεμογεννήτρια εγκατεστημένη στη θάλασσα– είναι πραγματικά ενδιαφέρουσες. Το 2013 και 2014 στην Αίγινα, σε δύο σεμινάρια που έκανε ο καθηγητής Βατίστας σχετικά με την υδροδοσία των ελληνικών νησιών από ανεμογεννήτριες με την μέθοδο της αντίστροφης όσμωσης για την αφαλάτωση του νερού, υπέδειξε ανεμογεννήτριες επιδεκτικές μεταφοράς, που μπορούν να λύσουν τα προβλήματα υδροδοσίας στα κατοικημένα τουλάχιστον νησιά μας. Πρόσφατα, μια άλλη παραγωγική καινοτομία έδειξε τη δυνατότητα μιας διαφορετικής διαδρομής για τη πρόσληψη αιολικής ενέργειας από «μικρούς καταναλωτές». Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα του Econews η ανεμογεννήτρια «MT01 Mk2» της εταιρείας McCamley δεν διαθέτει πύργο και εγκαθίσταται εύκολα στις στέγες κτιρίων στις πόλεις. Η «αστική ανεμογεννήτρια» είναι σχεδόν αθόρυβη, οι δονήσεις και οι αναταράξεις είναι ελάχιστες, ενώ τίθεται μόνη της σε λειτουργία ακόμα και όταν πνέουν άνεμοι πολύ χαμηλής έντασης. Εξάλλου το Σεμινάριο Κατασκευής μικρών ανεμογεννητριών για αυτόνομα συστήματα –που οργανώθηκε από την Κολεκτίβα Νέα Γουινέα– παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο για μικρές παραγωγικές εγκαταστάσεις όσο και για καταναλωτικές μονάδες… Οι ανεμογεννήτριες δεν κατασκευάζονται στη χώρα μας, οπότε δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Ό,τι έρχεται, φτιάχνεται από πολυεθνικές εταιρείες όπως η Siemens (Γερμανία), η Vestas (Δανία), Gamesa (Ισπανία) καθώς επίσης και άλλες όπως η ΑΒΒ. Η απασχόληση που παράγουν είναι πρόσκαιρη, αν εξαιρέσουμε τα χωματουργικά, το μπετόν και την τοποθέτηση-συναρμολόγηση των ανεμογεννητριών. Στον αγώνα κατά των ανεμογεννητριών, η λογική της αποκλειστικής διεκδίκησης μέσω της δικαστικής οδού είναι μάλλον αδιέξοδη. Η υποτιθέμενη στάθμιση μεταξύ των κινδύνων από την κλιματική αλλαγή και της επέμβασης σε χώρο Natura –που αποτέλεσε το κυρίαρχο «δίλημμα» του ΣτΕ, για [...]

Το άρθρο Οι ανεμογεννήτριες και το τοπίο εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.

Ναι στην αιολική ενέργεια αλλά χωροθετημένη σωστά. του Δημήτρη Κ. Κατσούδα

Sun, 12 Jul 2020 11:23:47 +0000

Του Δημήτρη Κατσούδα* ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ Υποσχέθηκα στους εκλεκτούς φίλους εδώ ότι μια μέρα θα γράψω για το θέμα αυτό. Όπως καταλαβαίνετε θέλω όσο ο κάθε εραστής της φύσης την εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων! Αλλά, προς Θεού! Ας διδαχθούμε από τα προηγμένα κράτη! Όχι ανεμογεννήτριες όπου να ‘ναι γιατί αυτό συμφέρει τις εταιρείες και οι «αρμόδιοι» αναίσθητοι για την φύση και το τοπίο τις εξυπηρετούν. Θα περιοριστώ σε ένα παράδειγμα: Άγραφα – Ο πνεύμωνας της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Απάτητα βουνά για αιώνες-εξ ου και το όνομα. Δίνονται άδειες για 650 ανεμογεννήτριες! Αυτό σημαίνει: – 650 (ή 50, ή 100 ή 200, όσα εγκριθούν) τσιμεντένια μίνι γήπεδα ποδοσφαίρου(!) ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΕΛΑΤΟΔΑΣΗ ενωμένα με δρόμους εκατοντάδων χλμ. (πολύ μεγαλύτερους των κανονικών) μεταξύ τους! – Διάρκεια ζωής α/γ: Από 15 σε μεγάλα υψόμετρα έως 25 χρόνια. Πρόβλεψη για το τι θα γίνει μετά δεν αναφέρεται. – Άρα, νεκροταφεία από τόνους τσιμέντου, από μπάζα και από σιδερικά; Τσιμεντοποίηση του ορεινού όγκου: – Περιοχές Natura, χιλιάδες στρέμματα παρθένων δασών, θα αποψιλωθούν για την κατασκευή δρόμων και πυλώνων ηλεκτρικού ρεύματος από τις βουνοκορφές προς τον κάμπο. – Παρθένα οικοσυστήματα εκατομμυρίων ετών θυσιάζονται για «όφελος» βάθους 15-25ετίας. Μετά; – Οι οικολογικές οργανώσεις μιλάνε για πρόχειρες μελέτες, με ανακρίβειες και λάθη. Copy-Paste μελέτες. – Η ελληνική κοινωνία νοιώθει βαλόμενη από τις εταιρείες και είναι ανενημέρωτη από το κράτος. Νοιώθει ότι την αγνοούν συστηματικά. – Τα ανταποδοτικά οφέλη που προβλέπονται είναι αστεία. – Οι τοπικές κοινωνίες είναι μικρές και γίνονται καχύποπτες περί του πως και γιατί αγνοούνται τόσο προκλητικά. – Γι’ αυτό υπάρχει συσπείρωση εκεί, πέρα από κόμματα. Επαναλαμβάνω: ΝΑΙ στην αιολική ενέργεια. Δυστυχώς η χώρα μας είναι ΓΕΜΑΤΗ ξεροβούνια και ξερονήσια! Ευτυχώς λοιπόν υπάρχει ΑΦΘΟΝΟΣ ΧΩΡΟΣ γι’ αυτήν. Αφήστε ήσυχα τα παρθένα δάση και τα γραφικά νησιά που αποτελούν, μαζί με τους Έλληνες, το σπουδαιότερο κεφάλαιο της Ελλάδος. ΝΑΙ στην αιολική ενέργεια. Αλλά μετά από ΣΟΒΑΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ-και χωροθετημένη σωστά. *Ο Δημήτρης Κ. Κατσούδας είναι νομικός και πολιτικός επιστήμονας με πολυετή πείρα στις διεθνείς σχέσεις. Είναι γνωστός για τον ρόλο που έπαιξε στην διάδοση του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα και για τον ρόλο του ως πρώτου Γενικού Γραμματέα Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. πηγή: https://www.androsfilm.gr/2020/06/24/nai-stin-aioliki-energeia-alla-horothetimeni-sosta/

Το άρθρο Ναι στην αιολική ενέργεια αλλά χωροθετημένη σωστά. του Δημήτρη Κ. Κατσούδα εμφανίστηκε πρώτα στο Save Andros.