Άκης Τσελέντης: Ελληνικά νησιά και ανεμογεννήτριες, Sur les types de matériaux.

Ο γνωστός σεισμολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Άκης Τσελέντης παίρνει θέση σχετικά με τις ανεμογεννήτριες στα νησιά.

Νησιώτης και ο ίδιος, Κεφαλλονίτης, αλλά και λάτρης των Κυκλάδων λέει την γνώμη του ευθαρσώς.

Σε ανάρτησή του στην σελίδα του στο facebook γράφει το παρακάτω κείμενο…:

Πριν λίγες μέρες διάβασα σε ένα έντυπο αυτό το υπέροχο άρθρο δυστυχώς όταν το αποθήκευσα δεν αποθήκευσα και το όνομα του συγγραφέα ο οποίος θέτει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων “Sur les types de matériaux”. Νομίζω πρέπει να το διαβάσετε.

Όπως πάντα στον τοίχο μου παραθέτω γεγονότα αφήνοντας σε εσάς να βγάλετε τα ΟΠΟΙΑ συμπεράσματα σας.

Άλλη μια «λαμπρή ιδέα», που πιθανώς να αποτελέσει και τη χαριστική βολή για τα νησιά άρχισε να υλοποιείται. Μετά από όλη αυτή την απαξίωση και καταστροφή των νησιών σε στεριά και θάλασσα, έχοντας αποβιομηχανοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας, σκέφτηκαν να εγκαταστήσουν μια νέα ζώνη βιομηχανικής παραγωγής (βλέπε, ενέργεια) στα νησιά και στις νησίδες.

Σε νησιά όπου επί αιώνες οι κάτοικοι πρόσεχαν ακόμα και το πώς θα μετακινήσουν μια πέτρα, ώστε να μην επηρεάσουν το αισθητικό  τοπίο και να μην προξενήσουν τη διάβρωση, δηλαδή απώλεια γόνιμου χώματος.

Οι κάτοικοι των νησιών είχαν διαμορφώσει ένα αισθητικό τοπίο που είναι σημαντικό δείγμα του πολιτισμού τους, το οποίο όλοι, Ελληνες και ξένοι, αρεσκόμαστε να θαυμάζουμε στις διακοπές μας.

Όλα τα κτίσματα είναι συνυφασμένα με το περιβάλλον και το τοπίο (με εξαίρεση κάποιες βίλες που φύτρωσαν τα τελευταία χρόνια), με μια

εξαιρετική ισορροπία συνύπαρξης, καθώς κανένα κτίσμα δεν προσέβαλλε το τοπίο ούτε έκρυβε τη θέα των γειτονικών του κτισμάτων.

Αυτή η ισορροπία άλλωστε ήταν προϋπόθεση για να μπορεί να λειτουργεί η γεωγραφικά απομονωμένη κοινωνία, στην οποία ο ένας είχε πραγματική ανάγκη τον άλλον, παρά τις όποιες προσωπικές διαφορές πιθανώς είχαν.

Η τελευταία λοιπόν λαμπρή ιδέα ήταν σε αυτά τα μοναδικά τοπία και οικοσυστήματα να εγκαταστήσουν μια καινούργια μορφή «ανάπτυξης», που προωθούν με τον ειρωνικό τίτλο «πράσινα(!) νησιά».

Όπως διαβάζουμε στις περιβαλλοντικές μελέτες των μεγάλων αιολικών πάρκων, δηλώνουν ότι έτσι «θα αναβαθμίσουν την αναπτυξιακή φυσιογνωμία της περιοχής εγκατάστασης» και ότι τα αιολικά πάρκα «θα αποτελέσουν καμάρι της περιοχής και καύχημα των κατοίκων οι οποίοι έτσι θα αποδείξουν το εκσυγχρονιστικό τους πρόσωπο και την περιβαλλοντική τους συνείδηση»!

Αυτή η περιγραφή είναι μια ξεκάθαρη προσβολή της ιστορίας αλλά και της νοημοσύνης των νησιωτών!

Σε μοναδικά νησιά λοιπόν όπως είναι η Αμοργός, η Πάρος, η Τήνος, η Άνδρος, η Ικαρία, η Σαμοθράκη, κ.ά. αλλά και σε μικρονήσια όπως τα Λέβιθα και η Κίναρος, όπου ζουν λίγοι εναπομείναντες κάτοικοι σε απόλυτη ισορροπία με ιδιαίτερα σημαντικά οικοσυστήματα, προετοιμάζεται η εγκατάσταση μονάδων παραγωγής αιολικής ενέργειας σε βιομηχανική κλίμακα!

Ενέργειας που δεν θα καλύπτει απλώς τις ανάγκες των κατοίκων, αλλά κυρίως θα είναι ενέργεια που θα μεταφέρεται μέσω υποβρύχιων καλωδίων στα αστικά κέντρα και στους μεγάλους καταναλωτές, με έργα τα οποία έπειτα από 15-20 χρόνια θα είναι πεπαλαιωμένα και θα πρέπει να κατεδαφιστούν.

Βασικό κίνητρο γι’ αυτή τη χωροθέτηση είναι η δωρεάν γη. Θα μπορούσαν να γίνουν αντίστοιχες βιομηχανικής κλίμακας εγκαταστάσεις κοντά στις πόλεις -όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη-, αλλά αυτό έχει κόστος για τους επενδυτές, ενώ τα βουνά και τα νησιά τούς παραχωρούνται δωρεάν και τα έξοδα που θα κάνουν θα είναι σε μεγάλο βαθμό επιδοτούμενα – ως «πράσινη» επένδυση.

Τι προϋποθέτουν οι επενδύσεις αυτές;

Προϋπόθεση βέβαια για να γίνουν αυτά τα μεγάλης κλίμακας έργα είναι να ισοπεδωθούν οι κορυφογραμμές, να διανοιχθούν δρόμοι όπου θα μπορούν να κινηθούν και να ελιχθούν οχήματα μήκους >30 μέτρων.

Για παράδειγμα, μόνο σε ένα από τα έργα που έχουν ήδη αδειοδοτηθεί και αφορά 14 νησιά και νησίδες της Δωδεκανήσου και των Κυκλάδων, σε περιοχές Natura 2000, προγραμματίζουν να εγκαταστήσουν περισσότερες από 100 ανεμογεννήτριες, με ύψος έως και τα 198 μέτρα η κάθε μία, σε νησιά όπου το μέσο υψόμετρο δεν ξεπερνά τα 300 μέτρα.

Η παραγόμενη ισχύς θα είναι 2.5MW ανά ανεμογεννήτρια, δηλαδή για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, όσο είναι η μέση κατανάλωση ενός νησιού μεγέθους αντίστοιχου με τη Σίφνο.

Για να μπορέσει να γίνει η συγκεκριμένη εγκατάσταση, πρέπει να κατασκευάσουν 70 χλμ. οδικού δικτύου σε δύσβατες περιοχές, να γίνουν εκτεταμένες εκσκαφές, να κατασκευαστούν 14 λιμάνια (μιας χρήσης), δυσανάλογα με το μέγεθος των νησιών, σε απομακρυσμένες περιοχές, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της εκφόρτωσης όλων αυτών των υλικών και οχημάτων, θα πρέπει να τσιμεντωθούν τα βουνά με εκατοντάδες χιλιάδες κυβικά τσιμέντου, να γίνει εκσκαφή για την επίχωση 673 χιλιομέτρων καλωδίων μέσης τάσης και πολλές άλλες αντίστοιχες «αναπτυξιακές παρεμβάσεις».

Ολα αυτά σε μια εποχή που οι ΑΠΕ μικρής κλίμακας και μεγάλης απόδοσης βρίσκονται στο απόγειό τους παγκοσμίως κι εμείς επιμένουμε να εφαρμόσουμε τεχνολογίες που ανήκουν στο παρελθόν, αλλά ακόμα παράγουν υψηλό κέρδος για τους μεγάλους επενδυτές και τους κατασκευαστές.

Δραματικές συνέπειες στο μικροκλίμα

Φυσικά με όλη αυτή την καταστροφή, λίγοι θέλουν να προβληματιστούν ή να κατανοήσουν τις δραματικές επιπτώσεις στην ιδιαίτερα σημαντική ορνιθοπανίδα των νησιών.

Κάτι που όμως όλοι μπορούν να καταλάβουν είναι οι δραματικές συνέπειες της μετατροπής του μικροκλίματος. Οπως επιβεβαιώνει η διεθνής εμπειρία, οι στροβιλισμοί που προκαλούνται από τις έλικες των ανεμογεννητριών δημιουργούν έντονη ανάμιξη των αέριων μαζών, μεταβάλλοντας τη θερμοκρασία και την υγρασία κοντά στην επιφάνεια του εδάφους.

Στα νησιά ο υδροφόρος ορίζοντας δεν εμπλουτίζεται από τις λίγες βροχές του έτους αλλά σχεδόν όλο τον χρόνο από το λεγόμενο αγιάζι, δηλαδή τους υδρατμούς που προέρχονται από την εξάτμιση του θαλασσινού νερού κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι οποίοι συμπυκνώνονται και κατακάθονται στις κορυφές των βουνών και στις πλαγιές των νησιών. Με τη βοήθεια της βλάστησης και των ριζωμάτων, αυτή η υγρασία καταλήγει στον υδροφόρο ορίζοντα.

Τα τεράστια αιολικά πάρκα πρόκειται να εξαφανίσουν το αγιάζι, προκαλώντας έτσι τη μείωση τροφοδοσίας των πηγών και επιδεινώνοντας περαιτέρω το πρόβλημα έλλειψης νερού που ήδη αντιμετωπίζουν τα νησιά.

Ταυτόχρονα, καθώς θα ανέβει η θερμοκρασία στις κορυφές των βουνών, θα προκληθεί έντονη ξηρασία, προξενώντας επομένως ολική καταστροφή.

Καθώς λοιπόν μας αρέσει να επικαλούμαστε την ιστορία χιλιάδων ετών αυτού του τόπου, του οποίου βρεθήκαμε να είμαστε οι τωρινοί διαχειριστές, πρέπει να αναλογιστούμε πώς καταφέραμε μέσα σε λίγες δεκαετίες να προκαλέσουμε ένα τόσο μεγάλο πολιτισμικό και περιβαλλοντικό πλήγμα στον τόπο μας.

Αλλά και να αναλογιστούμε εάν θέλουμε να είμαστε εμείς αυτοί που θα επιφέρουμε και τη χαριστική βολή: τη μη αναστρέψιμη καταστροφή για τις τοπικές κοινωνίες, τον τουρισμό, το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής και για πάρα πολλά άλλα.

Δείτε το